Μετά από την τελική ήττα και τον θάνατο του Αλή Πασά, οι οθωμανικές δυνάμεις στη βόρεια Ελλάδα κινήθηκαν προς το νότο, για να αντιμετωπίσουν την ελληνική επανάσταση. Με μια για την εποχή εκείνη πρωτόγνωρης δύναμης στρατιά περίπου 30.000 πεζικού, 6.000 ιππικού και 6 κανονιών (τεράστια δύναμη για την εποχή εκείνη, τακτικός στρατός που όμοιόν του δεν είχε δει ποτέ η Ελλάδα), ο Δράμαλης από την Λάρισαξεκίνησε με σκοπό να συντρίψει την ελληνική εξέγερση, και αφού ξαναπάρει την Κόρινθο και το Ναύπλιο, να ξαναπάρει και την Τρίπολη.
Ο Δράμαλης ξεκίνησε από το Ζιτούνι της Λαμίας νωρίς τον Ιούλιο και προχώρησε προς τα νότια μέσω της Βοιωτίας. Τον καιρό εκείνο στην Αθήνα οι πολιορκημένοι στην Ακρόπολη είχαν ήδη παραδοθεί στις 21 Ιουνίου λόγω έλλειψης νερού. Στο πέρασμά του ο Δράμαλης συνάντησε μικρές δυνάμεις Ελλήνων που προσπάθησαν να υπερασπίσουν το στενό στα Γεράνεια όρη και το φρούριο της Ακροκορίνθου, αλλά οι μικρές δυνάμεις τους δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν. Έφθασε στην Κόρινθο κατά τα μέσα Ιουλίου και έκανε συμβούλιο για να αποφασίσει την πορεία της εκστρατείας του. Οι σύμβουλοί του υπό την διεύθυνση του Γιουσούφ Πασά από την Πάτρα του είπαν να κάνει βάση του την Κόρινθο και να συγκεντρώσει ισχυρό στόλο στο λιμάνι της πριν συνεχίσει. Ο Δράμαλης όμως αποφάσισε να συνεχίσει με κατεύθυνση την Αργολίδα. Πέρασε από το στενό στα Δερβενάκια και έφτασε στο Άργος στις 24 Ιουλίου. Ανυπόμονος να συναντήσει τους υπόλοιπους Τούρκους στο Ναύπλιο έστειλε το ιππικό να προηγείται, ενώ άφησε τα μετόπισθεν και τα δυο πλευρά του στρατού του ανυπεράσπιστα.
Φτάνοντας στο Άργος, διαπίστωσε ότι στο φρούριο ήταν αμπαρωμένοι Έλληνες επαναστάτες, ενώ ο τούρκικος στόλος, αντί να είναι εκεί, στην πραγματικότητα βρίσκονταν στην Πάτρα. Αποφάσισε να πολιορκήσει το φρούριο και να το καταλάβει μόνος του. Οι Έλληνες υπό την αρχηγία του Υψηλάντη έμειναν χωρίς νερό και αναγκάστηκαν μετά την δωδέκατη μέρα της πολιορκίας να αποδράσουν νύχτα ανάμεσα από τα τουρκικά στρατεύματα. Στο μεταξύ η πελοποννησιακή γερουσία είχε αναθέσει στον Κολοκοτρώνη και τον Πετρόμπεη ως εθελοντές μαζί με τους καπεταναίους και τους ιερείς να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους.
Οι Έλληνες άρχισαν να μαζεύουν στρατεύματα και συγκέντρωσαν τουλάχιστον 8.000 πολεμιστές με αρχιστράτηγο τον Κολοκοτρώνη, ενώ άλλες 2.000 μαζεύτηκαν με αρχηγούς τον Υψηλάντη, τον Νικηταρά και τον Παπαφλέσσα. Ο Κολοκοτρώνης πρότεινε να περικυκλώσουν τους Τούρκους, και έτσι ο Δράμαλης βρέθηκε αποκλεισμένος στην πεδιάδα της Αργολίδας.
Στις 26 Ιουλίου ο Δράμαλης προτίμησε να οπισθοχωρήσει και έστειλε ένα απόσπασμα 1.000 αλβανούς να πιάσουν τα φαράγγια για να δώσουν κάλυψη στους Τούρκους που θα ακολουθούσαν. Οι Έλληνες άφησαν τους Αλβανούς να περάσουν ελεύθερα. Ένα σώμα ιππικού του Δράμαλη που πήγε να πιάσει το Δερβενάκι εξολοθρεύτηκε κοντά στο μέροςΆγιος Βασίλης από τον Νικηταρά, που από εκεί πήρε το όνομα Τουρκοφάγος. Μόνο λίγοι από τους δελήδες (ελαφρό ιππικό) έφυγαν με τα πόδια στα γύρω βουνά, όπου και σκοτώθηκαν. Πλούσια λάφυρα από εκατοντάδες άλογα, μουλάρια και πολλά πυρομαχικά έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων.
Δύο μέρες αργότερα, στις 28 Ιουλίου ο Δράμαλης για να βγει από την δύσκολη θέση που βρισκότανε, έκανε να περάσει από το Αγιονόρι. Εκεί συνάντησε τους άντρες του Παπαφλέσσα που κρατούσε το φαράγγι της Κλεισούρας. Ο Δράμαλης ακόμα πιο πολύ αποκλεισμένος, δέχτηκε την επίθεση από Νικηταρά και Υψηλάντη ερχόμενοι από τον Άγιο Βασίλη και τον Άγιο Σώστη. Ο Δράμαλης κατόρθωσε να ξεφύγει και με λίγους δελήδες να φτάσει στην Κόρινθο, όπου και πέθανε τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Η νίκη των Ελλήνων ήταν ιστορική, αφού τα στρατεύματα του Δράμαλη καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά, ενώ οι απώλειες την Ελλήνων ήταν λίγες και τα λάφυρα μεγάλα. Η ήττα του Δράμαλη έμεινε παροιμιακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου